Son dakika haberi olarak geçen “Rusya ve ABD anlaştı. Suriye’de ateşkes sağlandı” tvitine boş nazarlarla bakarken yine de içimden inşaallah çekiyorum. Olmaz a, olur da başarırlarsa Suriyeli kardeş ailemizin minik oğlu Muhammed’in eskisi gibi Şam-ı Şerif parklarında koşup oynayacağı günler geçti gözümün önünden.
Bir gün olur da dönerlerse evlerinin yerindeki enkaz arasında çıkacak patlamamış bombaların bir süre daha ateşkesi bozmadan patlamaya devam edeceği kesin. Yine de ateşkes bir umuttur ve onun soluk ışığına hepimizin çok ihtiyacı var.
Şam’da ateş kesilecek de İsrail Filistinli gençleri kırmaktan vaz mı geçecek? Yemen’de sular durulacak mı? Libya’nın iç savaşı ne olacak? DAİŞ katliamı bitecek mi? Mısır’da normale dönülebilecek mi?
İyi de bir zamanlar adları medeniyet merkezleri olarak gökkubbeye altın harflerle yazılan bu İslam topraklarında yaşayanlar son 100 yıl içerisinde nasıl oldu da kendi dertlerine düşebildiler ve şehirlerin sokakları terör, barbarlık ve zulüm sahneleriyle dolup taşabildi? Bunu nasıl başarabildiler?
