Sultan Abdülaziz’in bir saray darbesi sonucu tahttan indirilişinin ardından 93 gün tahtta kaldıktan sonra akli dengesinin bozulduğu gerekçesiyle 31 Ağustos 1876’da padişahlık makamından indirilen Sultan V. Murad’ın rahatsızlığını anlayabilmek için şehzadeliğindeki kişilik özelliklerini incelemek gerekir. Küçükken şen ve şatır, şakayı sever bir çocuktu fakat genç yaşlarda hülyalara daldığı vaki olurdu. Babası Sultan Abdülmecid’in 1861’de vefatı üzerine amcası Abdülaziz padişah olmuş, kendisi de birinci veliaht durumuna yükselmişti. Amcası ile Avrupa seyahatine gittiğinde iyi Fransızcasıyla ilgi odağı olmuş; rivayete nazaran bu durum Padişah’ın hoşuna gitmemişti. Kendisine mesafeli yaklaşması genç şehzadenin ruhunda menfi tesir bırakmış olmalı. Şehzade Murad, köşkünde Namık Kemal, Ziya Bey (Paşa) gibi kişilerle vakit geçirmekten ve eğlence âlemleri düzenlemekten hoşlanırdı. Hemen bütün günlerini perdeleri yarıya inik bir odada kitapları, piyanosu ve haremi arasında geçirirdi.
Devamı Derin Tarih Eylül Sayısında…
