Cahiliye döneminde güçlü asabiyet duyguları sebebiyle siyasî birlik kuramayan Araplar, ancak İslamın çevresinde ve Hz. Peygamber’in (sav) liderliğinde birleşerek bir ümmete dönüştüler. Tahmin edileceği gibi Resulullah’ın başarısına ve liderliğine imrenen çoktu. Hatta Müslümanlar müşrikler yanında peygamberlik iddiasında bulunan pek çok kişiyle de mücadele etmek zorunda kalmıştı. Bu kimselerin amacı, güce ve hükümdarlığa ulaşmanın aracı olarak gördükleri peygamberliği kullanmaktı.