2011 yılının Eylül ayı başlarında New York’ta başlayıp kısa sürede beş kıtada 950’den fazla şehre yayılan Occupy Movement (İşgal Hareketi)’ın en temel amaçlarından biri, başta Amerika olmak üzere bütün dünyada gelir dağılımındaki dengesizliğe dikkat çekmekti. Vahşi kapitalizmin zengini daha zengin, fakiri daha fakir haline getiren gayri ahlaki sistemine karşı toplumsal bir başkaldırıydı. Şiddet eylemi içermeyen bu dip dalga hareketine katılan insanlar Washington’un önemli finans merkezlerini, hükümet binalarını günlerce işgal ederek oturma eylemleriyle mesajlarını dünyaya duyurmaya çalıştılar.
Yazılı ve görsel medyanın büyük ilgi gösterdiği bu eylemlerin devam ettiği sırada, eleştiri oklarının hedefi haline gelmiş yayın organlarından Wall Street Journal’ın iki ekonomi uzmanı, Charles Landow ve Courtney Lobel ortaklaşa bir makale kaleme alarak dalga dalga büyüyen bu hareketi durdurma adına bazı çözüm önerileri ortaya koydular. Bu son derece şaşırtıcı ve ezber bozucu makaleye göre protestocular temelde haklıydı, çünkü ortada ciddi mânâda bir adaletsizlik söz konusuydu. Birleşik Devletler’de üretilen gayri safi millî hâsılanın büyük bölümü sayıları bir milyonu geçen dolar milyonerlerine gidiyordu ve bu milyonerler zorunlu olarak ödedikleri vergilerin dışında gelirlerinin bir kısmını sosyal sorumluluk projelerine aktarmaktan kaçınıyorlardı. İşte temel sorun da burada yatıyordu!
Kapitalizmin bu iki önemli gurusunun çözüm olarak öne sürdükleriyse meselenin asıl ilginç yönünü oluşturuyordu. Onlara göre gelir dağılımında adil bir sistemin kurulabilmesi için ABD, İslam medeniyetinin insanlık alemine hediye ettiği özgün kurum olan vakıf sistemini ekonomik kalkınma modeli olarak finans sistemine entegre etmeliydi. Özellikle de vakıfların zirve örneklerini teşkil eden Osmanlı vakıf sistemi çözümün adresiydi.
Devamı Derin Tarih Dergisi Haziran 2016 Sayısında…
