Medreselerin 3 Mart 1924’te ilga edilmesinden sonra İstanbul Dârülfünûnu bünyesinde kurulan İlahiyat Fakültesi 1933’e kadar eğitim verdi. Türkiye Cumhuriyeti’nin kurduğu bu ilk fakültenin gayesi âlim değil “yüksek diniyat mütehassısları”, yani uzmanlar yetiştirmekti. Bu sebeple öğrencilere öğretilen din ve İslâm kaideleri “laik bir nokta-i nazardan” ele alınmaktaydı. 1924’te medreselerin kapatılması ve yerine İlahiyat Fakültesi’nin kurulmasıyla kapsamı daralan ve muhtevası değişen yüksek din eğitimi, 1933’te bu fakültenin de kapatılmasıyla bir daralmaya daha maruz kaldı.
