Ekmek, bugün olduğu gibi Osmanlı toplumunda da hayati ve hususi bir yere sahipti. Temel bir tüketim maddesi olan ekmeğe hürmette kusur edilmez, üretim ve dağıtım süreci devletçe yakından kontrol altında tutulurdu. Gerçekçi ya da spekülatif fiyat hareketleriyle mücadele etmek için imalat faaliyetlerinden İstanbul’daki tüketime kadarki bütün süreçler devlet tarafından sıkı bir şekilde denetlenirdi. Devletçe kendisine İstanbul’a tahıl getirme izin verilmiş olan tezkireli tüccarlar da yine devletin belirlediği kaideler çerçevesinde hareket etmek zorundaydılar.
Devamı Derin Tarih Ağustos Sayısında…
